Van deze gitaar is plots de brug afgevlogen. Helaas een veel voorkomend probleem.
De snaarspanning op een klassieke gitaar zit rond de 7 kg per snaar. Aan de brug trekt dus permanent ruim 40 kg.
De brug wordt op het bovenblad gekleefd. Dit kan op twee manieren:
- ofwel wordt de brug gekleefd en wordt dan de gitaar vernist. Dit maakt het kleven gemakkelijk, maar het vernissen moeilijk.
- ofwel wordt de gitaar eerst vernist. Dan wordt de vernis weggesneden waar de brug moet geplakt worden en vervolgens geplakt.
Veel fabrikanten nemen een binnenweg: er wordt een stuk afplak-tape geplakt op de plaats waar de brug moet komen. Gemakkelijk vernissen en gemakkelijk plakken, maar dat is niet zonder risico. Het is blijkbaar moeilijk om dit perfect te doen.
Zo ook bij dit exemplaar: aan de zijkanten en aan de voorkant zat nog ruim 2 mm vernis onder de brug. Er ontbrak ook een paar vierkante centimeter lijm. Vreemd vond ik dat het hout zo mooi recht ingescheurd was – gelukkig eigenlijk. Er was nauwelijks beschadiging aan het vernis.
Om dit te herstellen wordt de vernis juist uitgesneden en. Omdat er hout ontbreekt, wordt de hele brug een beetje dieper gelegd en het lijmvlak mooi vlak gemaakt.
De brug wordt van hout- en lijmresten ontdaan. Dit exemplaar was met huidenlijm gelijmd, dus dat verwijderen was makkelijk. Ik lijm ze opnieuw met huidenlijm. Voor het klemmen zijn speciale klemmen nodig, want een gewone klem is te klein of te zwaar voor het klemmen door het klankgat.
Tijdens het vlakken bleek een stukje vernis van 1 bij 2 mm losgekomen te zijn. Het gaatje in de vernis werd gevuld en gepolijst. Deze foto is halverwege het proces genomen. links zie je nog een 3-tal luchtbelletjes, rechts zie je al een 3-tal jaarringen waarboven de herstelling vrij goed is. Uiteindelijk zal er altijd een haarlijntje te zien blijven.
En klaar
Verder kreeg deze herstelling nog een grondige reiniging van het fretbord, polijsten van de frets en nieuwe snaren.